Zwrotnik Raka

     Całą noc nadrabiamy kilometry, a dzień dzisiejszy nie zmienia się pod względem planów. Nadal pędzimy na południe, a z atrakcji zaplanowanych mamy gorące źródła w okolicach miasta Dakhli.

     Jednak główny gwóźdź programu, to przekroczenie Zwrotnika Raka, dla większości z nas takie wydarzenie ma miejsce po raz pierwszy w życiu.

     Prawie całe terytorium Sahary Zachodniej zajmuje pustynia kamienista (hamada), jedynie na południu pojawiają się piaszczyste wydmy. Teren jest w przeważającej mierze płaski, z wysokimi klifami u wybrzeży oceanu.

     Na jedynej głównej drodze N1 próżno też szukać wielu parkingów i stacji benzynowych, jest to ciągła monotonna jazda. Nad ranem trafiamy na mały zajazd, który idealnie nadaje się na kawę.

     Większa część terytorium Sahary Zachodniej pozostaje niewykorzystana gospodarczo. Sieć dróg jest słabo rozwinięta. Najważniejszymi gałęziami gospodarki są rybołówstwo, eksploatacja zasobów naturalnych (tutejsze złoża fosforanów zaliczają się do najbogatszych na świecie) oraz uprawa palmy daktylowej w oazach.

     Przedpołudniem dojeżdżamy do rogatek Budżdur albo Abu Dżudur, miasta trzeciego co do wielkości w Saharze Zachodniej, nazwa w języku arabskim oznacza "ojciec niebezpieczeństw".

     Jest to typowe miasto portowe, a z atrakcji można wymienić jedynie latarnię morską. Szybko mijamy tą metropolię natrafiając przy tym na dwie kontrole policji, przed i zaraz za miastem.

     Około godziny 9 zaraz za miastem przystajemy na śniadanie. Idealnym miejscem staje się płaskie wzniesienie z widokiem na ocean.

     Jesteśmy w polu widzenia punktu kontroli policji, panowie zostali uprzedzeni, że nieopodal rozbijemy się na chwilę żeby coś zjeść.

     Zachodnia część kraju otrzymuje obecnie duże dopłaty na rozbudowę infrastruktury z budżetu Maroka w ramach programu zasiedlania tego terytorium przez Marokańczyków.

     Infrastruktura turystyczna pozostaje jednak słabo rozwinięta.

     Popołudniem zupełnie spontanicznie zbaczamy nagle z asfaltu, czego efektem jest sesja zdjęciowa z autami na klifach i zapierające dech w piersiach widoki.

     Po kolejnych kilku godzinach docieramy w okolice Dakhli, miasto leży na półwyspie Yala, na który nie wjeżdżamy. Przed półwyspem Martin zna miejsce, gdzie bije gorące źródło, musimy jedynie nieznacznie zboczyć z trasy na południe i będzie można cieszyć się kąpielom.

     Późnym popołudniem nerwowo zerkamy na GPS w oczekiwaniu na przekroczenie Zwrotnika Raka. Dla wielu z nas jest to doświadczenie emocjonujące, każdy kilometr na południe jest jednocześnie najdalszym, jaki robimy w tę stronę świata, w życiu.

     Szerokość geograficzna zwrotników jest definiowana z roku na rok, ponieważ zmienia się kąt nachylenia ekliptyki do równika. Stąd zwrotniki nie zajmują stałego położenia na Ziemi i aktualnie powoli zbliżają się do siebie o prawie pół sekundy (0,47") rocznie.

     Faktyczne miejsce przekroczenia, tej niewidzialnej granicy Zwrotnika Raka, leży około 6km od punktu, w którym umieszczona jest tablica przy drodze i gdzie zatrzymują się wszyscy podróżnicy by uczcić ten moment.

     Dalsze plany to dojazd na 50-100km przed granicę z Mauretanią, którą chcemy przekroczyć jutro rano.

     Warunki jakie aura funduje nam na dalszej części trasy są bardzo ciekawe. Prosta droga prowadzi przez małe wydmy, a wieczorny wiatr niesie piasek lekko ponad asfaltem. Miejscami nie było widać drogi i miało się wrażenie stania w miejscu.

     Po zmroku robimy niecałe 200km i odbijamy w poszukiwaniu noclegu. Niestety próżno szukać palmowej oazy i nie można też skryć się wśród skał, za obóz kolejny raz służy nam kawałek kamienistego gruntu niedaleko drogi głównej.